در زیست‌شناسی مولکولی، بافرهای TBE و TAE اغلب در روش‌هایی که شامل اسیدهای نوکلئیک هستند استفاده می‌شوند که رایج‌ترین آنها الکتروفورز است. این بافرها  با شرایط بافری نسبتا بازی مناسب برای حفظ حلالیت DNA می باشند. EDTA شلاتور کاتیون های دو ظرفیتی، به ویژه منیزیم (Mg2 +) است. از آنجایی که این یون ها برای بسیاری از آنزیم ها، از جمله نوکلئازهای آلاینده، فاکتورهای کمکی ضروری هستند، نقش EDTA محافظت از اسیدهای نوکلئیک در برابر تجزیه آنزیمی است. اما از آنجایی که Mg2+ برای بسیاری از آنزیم‌های مفید اصلاح‌کننده DNA مانند آنزیم‌های محدودکننده و DNA پلیمرازها هم ضروری است، غلظت آن در بافرهای TBE یا TAE معمولاً پایین نگه داشته می‌شود (معمولاً در حدود 1 میلی‌مولار).