تغییرات پس از ترجمه پروتئینها (Post-Translational Modifications, PTMs)

پروتئینها پس از ترجمه ممکن است تحت تأثیر واکنشهای شیمیایی مختلف تغییرات زیادی پیدا کنند. این تغییرات ممکن است برای افزایش عمر پروتئین، برای فعالیت طبیعی آن و یا برای مکان یابی پروتئین در سلول ضروری باشند. برای مثال استیلاسیون که گروه استیل را به انتهای N پروتئین متصل می کند سبب افزایش بقا پروتئین می شود. و یا لیپیدیشن(Lipidation)  یا اضافه شدن گروههای هیدروفوبی، ممکن است جهت مکان یابی پروتئین در غشاء سلول ضروری باشد. فسفریلاسیون که اغلب برروی سرین، ترئونین و تیروزین اتفاق می افتد به همراه دفسفریلاسیون دو مکانیسم مهم در فعال یا غیر فعال کردن پروتئینها در طول فرآیند Signal transduction هستند. گلیکوزیلاسیون اغلب بر روی آسپاراژین، سرین و ترئونین انجام می شود. این تغییر اغلب برروی پروتئین های ترشحی و غشایی اتفاق می افتد. پروتئینها همچنین ممکن است متحمل هیدروکسیلاسیون بر روی پرولین و لایزین و یا متیلاسیون بر روی لایزین و گاما کربوکسیلاسیون برروی گلوتامات شوند. تغییرات پس از ترجمه پروتئینها همچنین می تواند شامل برشهای آنزیمی پروتئین باشد. برای مثال برشی آنزیمی برخی پروآنزیمها برای فعال شدن نهایی آنها ضروریست.

جدول 2 : برخي از انواع تغييرات پس از ترجمه كه بصورت اتصالات كووالان به پروتئين اضافه مي شوند

Role Residue Modification Activation of proenzymes and precursors Various Cleavage Molecular targeting, cell-cell targeting , etc. Asn, Ser, Thr Glycosylation Control metabolic process and signaling Ser, Thr, Tyr Phosphorylation Increase H bonding & glycosylation sites Pro, Lys Hydroxylation Alter charge, weaken interactions with DNA Lys Acetylation Alter interaction with other molecules Lys Methylation More negative charge, e.g. to bind Ca Glu Carboxylation Formation of crosslinks in fibrin Gln, Lys Transamidation