آموزش کشت سلولی

توضیحات

کشت سلول
کشت سلولی به روش های آزمایشگاهی اطلاق می شود که امکان رشد سلول های یوکاریوتی یا پروکاریوتی را در شرایط فیزیولوژیکی فراهم می کند. منشأ آن را می توان در اوایل قرن بیستم پیدا کرد، زمانی که برای مطالعه رشد و بلوغ بافت، زیست شناسی ویروس و توسعه واکسن، نقش ژن ها در بیماری و سلامت، و استفاده از رده های سلولی هیبریدی در مقیاس بزرگ برای تولید داروهای زیستی معرفی شد. کاربردهای تجربی سلول‌های کشت‌شده به اندازه انواع سلول‌هایی است که می‌توانند در شرایط آزمایشگاهی رشد کنند. با این حال، در زمینه بالینی، کشت سلولی معمولاً با ایجاد سیستم‌های مدلی مرتبط است که زیست‌شناسی سلولی پایه را مطالعه می‌کنند، مکانیسم‌های بیماری را تکرار می‌کنند، یا سمیت ترکیبات دارویی جدید را بررسی می‌کنند. یکی از مزایای استفاده از کشت سلولی برای این کاربردها امکان دستکاری ژن ها و مسیرهای مولکولی است. علاوه بر این، همگنی جمعیت های سلولی کلونال یا انواع سلول های خاص و سیستم های کشت به خوبی تعریف شده، متغیرهای ژنتیکی یا محیطی مداخله گر را حذف می کند و بنابراین امکان تولید داده هایی با قابلیت تکرارپذیری و سازگاری بالا را فراهم می کند که نمی توان آن را هنگام مطالعه سیستم های کل اندام تضمین کرد.